Νοσοκομείο “Παπανικολάου” Θεσσαλονίκης

nthes1Προς το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1917-1918), στην σημερινή θέση του νοσοκομείου στην Εξοχή Ασβεστοχωρίου Θεσσαλονίκης, κατασκευάστηκαν από τον Βρετανικό Στρατό ορισμένα παραπήγματα για την επιτόπια νοσηλεία των τραυματιών. Μετά την εγκατάλειψη τους από τον Βρετανικό Στρατό, τα παραπήγματα αυτά αποτέλεσαν την βάση για την ίδρυση από το Ελληνικό κράτος του «Νοσοκομείου Φυματιώντων», (1920). Το 1938 το Νοσοκομείο πήρε την ονομασία «Σανατόριο Ασβεστοχωρίου», ενώ δέκα χρόνια αργότερα χτίστηκε το “Πέτρινο Κτίριο”, που αποτέλεσε τη ραχοκοκκαλιά του Νοσοκομείου.

Το 1966 άλλαξε και πάλι ονομασία και έγινε «Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος Βορείου Ελλάδος» (Κ.Ν.Θ.Β.Ε.), ενώ δημιουργήθηκαν η Θωρακοχειρουργική, η Πανεπιστημιακή Πνευμονολογική, η Καρδιολογική και η ΩΡΛ κλινική.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και συγκεκριμένα το 1983, αρχικά σε μετονομάστηκε σε «Γενικό» και στη συνέχεια σε «Γενικό Περιφερειακό Νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου».
Στα χρόνια που ακολούθησαν ιδρύθηκαν δεκάδες νέες κλινικές και τμήματα όπως η Μονάδα Αναπνευστικής Ανεπάρκειας, η Στεφανιαία Μονάδα Καρδιολογικής Κλινικής, η Α’και Β’Παθολογική Κλινική, η Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής, η Καρδιοχειρουργική και η Εντατική Καρδιοχειρουργική Μονάδα ,η Νευροχειρουργική Κλινική, η Ψυχιατρική Κλινική και η Μονάδα Μεταμόσχευσης Μυελού των οστών (κτίριο «Στοργή»). Τέλος εδώ και πολλά χρόνια λειτουργεί και η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Εγκαυμάτων (ΜΕΘΕ), που καλύπτει τον χώρο της Βορείου Ελλάδας για εγκαύματα.