Κάποιοι μπορεί να θεωρούν πως οι επέτειοι συνιστούν ένα αναχρονιστικό θεσμό. Κι ίσως να μην έχουν άδικο: τα πράγματα αλλάζουν με τόσο ιλιγγιώδεις ρυθμούς, που τα «50 ή τα 100 χρόνια από…..», ν’ αποτελούν μία στατική κατάσταση, ανακόλουθη με τα δεδομένα της εποχής μας.
Έτσι σε μια περίοδο κρίσης και αναζήτησης σαν την σημερινή, η επέτειος μπορεί να είναι μια πολυτέλεια, που αναπόφευκτα αφορά λίγους.
Όμως ακόμα και έτσι να είναι τα πράγματα, αξίζει νομίζω τον κόπο να σταθούμε λίγο:
Στις 19 Φεβρουαρίου του 2012, συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα ερευνητή Γεωργίου Ν. Παπανικολάου.
Ενός ανθρώπου και επιστήμονα, που με την ανακάλυψη του Παπ τεστ το 1943, εξασφάλισε την πρόωρη διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, ευεργετώντας τις γυναίκες όλου του κόσμου.
Η σχέση μου με το θέμα «Παπανικολάου» άρχισε πολύ νωρίς: σαν εγγονή του αδελφού του, είχα την ευκαιρία να μάθω για εκείνον από τα παιδικά μου χρόνια, μέσα από τις διηγήσεις της μητέρας μου και των άλλων συγγενών που τον γνώρισαν από κοντά.
Κυρίως όμως η μητέρα μου Μαρία Κόκκορη, είχε φροντίσει από την δεκαετία του ‘50 να συγκεντρώνει ότι γραφόταν ή δημοσιευόταν στον ελληνικό, αλλά και διεθνή έντυπο και περιοδικό τύπο, για τον διαπρεπή θείο της. Δημιούργησε έτσι με τον καιρό ένα τεράστιο αρχείο, το οποίο και τηρούσε και ενημέρωνε με θρησκευτική ευλάβεια. Τα χρόνια όμως περνούσαν και το έργο αυτό γινόταν όλο και πιο δύσκολο για την ίδια. Αναγκαστικά κάποια στιγμή το βάρος έπεσε στους ώμους μου. Και το δέχθηκα ομολογουμένως με χαρά, αλλά και αίσθημα ευθύνης, γιατί «έβλεπα» πως έπρεπε με κάποιο τρόπο να το συνεχίσω επάξια. Με πολύτιμο βοηθό την τεχνολογία, αποφάσισα να «ανεβάσω» ένα μεγάλο μέρος του αρχείου αυτού στο Διαδίκτυο. Το 2012 που πλησίαζε και συνέπιπτε με την επέτειο των 50 χρόνων από τον θάνατο του Παπανικολάου, ήταν μία ακόμα πρόκληση για μένα.
Δεκαοκτώ περίπου μήνες χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί ο ιστότοπος www.dr-pap.com. Πολύτιμος συνεργάτης και σχεδιαστής του Ιστότοπου αυτού, ο Σπύρος Κωτσάκης, παιδί της οικογένειας Παπανικολάου, τον οποίο πρώτο από όλους ευχαριστώ θερμά.
Στις 30/1/2012 το site”ανέβηκε” στο Internet.
Κι ύστερα κύλησε όλο το 2012.
Ένα έτος, που νομίζω σημάδεψε ανεξίτηλα όλο τον ελληνικό λαό: κρίση, ανεργία, μειώσεις μισθών, συντάξεων, παύση πληρωμών.
Μέσα στις καθημερινές ανατροπές, η επέτειος λειτούργησε για μένα σαν βάλσαμο. Ένιωσα το 2012 σαν ένα έτος δημιουργίας και εκπλήρωσης ενός χρέους: να κρατήσω ζωντανό το όραμα του Παπανικολάου και να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις στην διάδοση και εφαρμογή στην πράξη του έργου του πάνω στην Πρόληψη του καρκίνου.
Για μένα λοιπόν ήταν ένας χρόνος γεμάτος από κάθε πλευρά: να κατασκευάσω και να «ανεβάσω» το site, να ενημερώνω καθημερινά την πρώτη του σελίδα για τις εκδηλώσεις που γίνονταν, να στέλνω υλικό σε όσους το ζητούσαν, να παρευρίσκομαι σε εκδηλώσεις, να ειδοποιώ για προβολές ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση, να γράφω ομιλίες, να εκφράζω την γνώμη μου για το στήσιμο εκθέσεων, κι όλα αυτά αντάμα με τα προσωπικά και οικογενειακά: ο μεγάλος γιος να δίνει Πανελλήνιες και να περνά από τους πρώτους στο Πανεπιστήμιο και η μαμά να φεύγει από τη ζωή πλήρης ημερών στις 12 Ιουλίου 2012 …..
Μέσα από την καρδιά μου λοιπόν θα ήθελα να απευθύνω ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη πρώτα και κύρια στις τρεις υπέροχες συνεργάτιδες του Παπανικολάου, που ήταν συνεχώς όλο αυτό το χρόνο παρούσες: στην κα Νέδα Βουτσά -Περδίκη, την κα Ειρήνη Δρακοπούλου και την κα Ελένη Δεληγιώργη- Πολίτη. Αλλά και στην πάντα ενεργή Νίκη Αγνάντη.
Στην συνέχεια θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους πιο κάτω αναφερόμενους φορείς, που παρόλη την δύσκολη συγκυρία, τίμησαν την 50η επέτειο από τον θάνατο του Γ. Παπανικολάου:
• Το δραστήριο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, το οποίο με εκδηλώσεις στα Τίρανα, Οδησσό, Ουάσιγκτον, Λονδίνο και αλλού διέδωσε το όνομα και το έργο του Παπανικολάου
• Την Ελληνική Εθνική Επιτροπή της Unesco, για τις εκδηλώσεις που οργάνωσε στο Παρίσι και την Θεσσαλονίκη
• Την «Εταιρεία Ευβοικών σπουδών -Τοπικό τμήμα Κύμης» και τον Μορφωτικό και Εκπολιτιστικό σύλλογο Κύμης
• Τον Δήμο Κύμης- Αλιβερίου
• Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, για την έκδοση συλλεκτικών νομισμάτων
• Την Ελληνική Εταιρεία Κλινικής Κυτταρολογίας
• Την Hellenic Medical Society of New Υork
• Την Διεύθυνση Κρατικών Λαχείων, για την έκδοση του Πρωτοχρονιάτικου Λαχείου Κρατικής Αντίληψης
• Τον «Σύλλογο των Αθηναίων» και τον Σύλλογο Αποφοίτων του Α’ Γυμνασίου
• Το «Θέατρο Μαίρη Ιγγλέση»
• Τους «Φίλους της Μητρόπολης Μυτιλήνης»
• Την Ελληνική Πολιτιστική Στέγη και την Ελληνική Πρεσβεία στην Στοκχόλμη
• Το Πανεπιστήμιο του Amsterdam και την Ελληνική Πρεσβεία στην Ολλανδική πρωτεύουσα
• Την Ελληνική Εταιρεία Δεικτών Καρκίνου και Στοχευμένης Θεραπείας
• Την Πρεσβεία της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον
• Την εκπομπή της ΝΕΤ «Μηχανή του Χρόνου»
• Την Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ/ Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Περιβάλλον και Υγεία».
Και τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ την οικογένειά μου : τον σύζυγο μου Μάνο Τσαμουρά και τα παιδιά μας Δημήτρη και Πάνο για την υπομονή και αμέριστη συμπαράσταση τους όλο αυτό τον καιρό.
Γιούλη Κόκκορη
